1. பாலுக்குப் பாலகன் வேண்டி அழுதிடப்

பாற்கடல் ஈந்தபிரான்

மாலுக்குச் சக்கரம் அன்றருள் செய்தவன்

மன்னிய தில்லைதன்னுள்

ஆலிக்கும் அந்தணர் வாழ்கின்ற சிற்றம்

பலமே இடமாகப்

பாலித்து நட்டம் பயிலவல் லானுக்கே

பல்லாண்டு கூறுதுமே.

சேந்தனார் அருளிய திருப்பல்லாண்டு (ஒன்பதாம் திருமுறை)

2. மன்னுக தில்லை வளர்கநம் 

பத்தர்கள் வஞ்சகர் போயகல

பொன்னின்செய் மண்டபத் துள்ளே 

புகுந்து புவனி யெல்லாம் விளங்க

அன்னநடை மடவாள் உமைகோன் 

அடியோ முக்கருள் புரிந்து

பின்னைப் பிறவி யறுக்க நெறிதந்த 

பித்தற்குப் பல்லாண்டு கூறுதுமே.  

சேந்தனார் அருளிய திருப்பல்லாண்டு (ஒன்பதாம் திருமுறை)

3. மிண்டு மனத்தவர் போமின்கள் 

மெய்யடியார்கள் விரைந்து வம்மின் 

கொண்டும் கொடுத்தும் குடிகுடி ஈசற்கு

ஆட் செய்மின் குழாம் புகுந்து

அண்டங் கடந்த பொருள்அள வில்லதோர்

ஆனந்த வெள்ளப் பொருள்

பண்டும் இன்றும் என்றும் உள்ளபொருள் என்றே

பல்லாண்டு கூறுதுமே.

சேந்தனார் அருளிய திருப்பல்லாண்டு (ஒன்பதாம் திருமுறை)

4. தாதையைத் தாளற வீசிய சண்டிக்(கு)

இவ் அண்டத்தொடும் உடனே

பூதலத் தோரும் வணங்கப்பொற் 

கோயிலும் போனகமும் அருளிச்

சோதி மணிமுடித் தாமமும் 

நாமமும் தொண்டர்க்கு நாயகமும்

பாதகத் துக்குப் பரிசுவைத் 

தானுக்கே பல்லாண்டு கூறுதுமே.

சேந்தனார் அருளிய திருப்பல்லாண்டு (ஒன்பதாம் திருமுறை)

5. குழலொலி யாழொலி கூத்தொலி 

ஏத்தொலி எங்கும் குழாம்பெருகி

விழவொலி விண்ணளவும் சென்று 

விம்மி மிகுதிரு ஆருரின்

மழவிடை யாற்கு வழிவழி யாளாய் 

மணஞ்செய் குடிப்பிறந்த

பழஅடி யாரொடுங் கூடி எம்மானுக்கே 

பல்லாண்டு கூறுதுமே.

சேந்தனார் அருளிய திருப்பல்லாண்டு (ஒன்பதாம் திருமுறை)

6. சொல்லாண் டசுரு திருப்பொருள் 

சோதித்த தூய்மனத் தொண்டருள்ளீர்

சில்லாண் டிற்சிறை யும்சில 

தேவர் சிறுநெறி சேராமே

வில்லாண்ட கனகத் திரன் மேரு 

விடங்கன் விடைப்பாகன்

பல்லாண் டென்னும் பதங்கடந் தானுக்கே 

பல்லாண்டு கூறுதுமே.

சேந்தனார் அருளிய திருப்பல்லாண்டு (ஒன்பதாம் திருமுறை)

7. சீரும் திருவும் பொலியச் 

சிவலோக நாயகன் சேவடிக்கீழ்

ஆரும் பெறாத அறிவு பெற்றேன் 

பெற்றதார் பெறுவார் உலகில்?

ஊரும் உலகும் கழற உளறி 

உமைமண வாளனுக்(கு)ஆம்

பாரும் விசும்பும் அறியும் பரிசுநாம் 

பல்லாண்டு கூறுதுமே.

பெரியாழ்வார் அருளிய திருப்பல்லாண்டு (ஒன்பதாம் திருமுறை)

8. அடியோ மோடும்நின் னோடும் பிரிவின்றி

ஆயிரம் பல்லாண்டு!

வடிவாய் நின்வல மார்பினில் வாழ்கின்ற

மங்கையும் பல்லாண்டு!

வடிவார் சோதி வலத்துறையும் சுட

ராழியும் பல்லாண்டு !

படைப்போர் புக்கு முழங்கும் அப்பாஞ்ச

சன்னியமும் பல்லாண்டே.

1. வேதநெறி தழைத்தோங்க மிகுசைவத் துறைவிளங்கப்

பூதபரம் பரைபொலியப் புனிதவாய் மலர்ந்தழுத

சீதவள வயற்புகலித் திருஞான சம்பந்தர்

பாதமலர் தலைக்கொண்டு திருத்தொண்டு பரவுவாம்.

2. உலகெ லாம்உணர்ந் தோதற் கரியவன்
நிலவுலாவிய நீர்மலி வேணியன்

அலகில் சோதியன் அம்பலத் தாடுவான்
மலர்சிலம்படி வாழ்த்தி வணங்குவாம்.

3. இறவாத இன்ப அன்பு
வேண்டிப் பின் வேண்டுகின்றார்
பிறவாமை வேண்டும் மீண்டும்
பிறப்புண்டேல் உன்னை என்றும்
மறவாமை வேண்டும் இன்னும்
வேண்டும் நான் மகிழ்ந்து பாடி
அறவா நீ ஆடும் போதுன்
அடியின் கீழ் இருக்க என்றார்.

4. ஆதியாய் நடுவு மாகி
அளவிலா அளவும் ஆகிச்
சோதியா யுணர்வு மாகித்
தோன்றிய பொருளு மாகிப்
பேதியா ஏக மாகிப்
பெண்ணுமாய் ஆணு மாகிப்
போதியா நிற்குந் தில்லைப்
பொதுநடம் போற்றி போற்றி.

5. கற்பனை கடந்த சோதி
கருணையே யுருவ மாகி
அற்புதக் கோல நீடி
யருமறைச் சிரத்தின் மேலாஞ்
சிற்பர வியோம மாகுந்
திருச்சிற்றம் பலத்துள் நின்று
பொற்புடன் நடஞ்செய் கின்ற
பூங்கழல் போற்றி போற்றி.

6. பாடினார் பணிவுற்றார்
பரிவுறுஆ னந்தக்கூத்
தாடினார் அகங்குழைந்தார்
அஞ்சலிதஞ் சென்னியின்மேல்
சூடினார் மெய்ம்முகிழ்த்தார்
சூகரமும் அன்னமுமாய்த்
தேடினார் இருவர்க்கும்
தெரிவரியார் திருமகனார்.

7. மங்கையர்க்குத் தனியரசி எங்கள் தெய்வம்
வளவர் திருக்குலக் கொழுந்து வளைக்கை மானி
செங்கமலத் திருமடந்தை கன்னி நாடாள்
தென்னர் குலப் பழிதீர்த்த தெய்வப் பாவை
எங்கள் பிரான் சண்பையர் கோன் அருளி னாலே
இருந்ததமிழ்நா டுற்றஇடர் நீக்கித் தங்கள்
பொங்கொளிவெண் திருநீறு பரப்பி னாரைப்
போற்றுவார் கழல்எம்மால் போற்ற லாமே.

8. ஐந்து பேர் அறிவும் கண்களே கொள்ள

அளப்பரும் கரண்கள் நான்கும்

சிந்தையே ஆகக் குணம் ஒரு மூன்றும்

திருத்து சாத்துவிகமே ஆக

இந்துவாழ் சடையான் ஆடும் ஆனந்த

எல்லையில் தனிப்பெரும் கூத்தின்

வந்த பேர் இன்ப வெள்ளத்துள் திளைத்து

மாறு இலா மகிழ்ச்சியில் மலர்ந்தார்.

1. கைத்தல நிறைகனி அப்பமொ டவல்பொரி

கப்பிய கரிமுகன் ...... அடிபேணிக்

கற்றிடும் அடியவர் புத்தியில் உறைபவ

கற்பகம் எனவினை ...... கடிதேகும்

மத்தமு மதியமும் வைத்திடும் அரன்மகன்

மற்பொரு திரள்புய ...... மதயானை

மத்தள வயிறனை உத்தமி புதல்வனை

மட்டவிழ் மலர்கொடு ...... பணிவேனே

முத்தமிழ் அடைவினை முற்படு கிரிதனில்

முற்பட எழுதிய ...... முதல்வோனே

முப்புரம் எரிசெய்த அச்சிவன் உறைரதம்

அச்சது பொடிசெய்த ...... அதிதீரா

அத்துய ரதுகொடு சுப்பிர மணிபடும்

அப்புன மதனிடை ...... இபமாகி

அக்குற மகளுடன் அச்சிறு முருகனை

அக்கண மணமருள் ...... பெருமாளே.

2. இசைந்த ஏறுங் கரியுரி போர்வையும் ...... எழில்நீறும்

இலங்கு நூலும் புலியத ளாடையு ...... மழுமானும்

அசைந்த தோடுஞ் சிரமணி மாலையு ...... முடிமீதே

அணிந்த ஈசன் பரிவுடன் மேவிய ...... குருநாதா

உசந்த சூரன் கிளையுடன் வேரற ...... முனிவோனே

உகந்த பாசங் கயிறொடு தூதுவர் ...... நலியாதே

அசந்த போதென் துயர்கெட மாமயில் ...... வரவேணும்

அமைந்த வேலும் புயமிசை மேவிய ...... பெருமாளே.

3. உம்பர்தருத் தேநுமணிக் ...... கசிவாகி

ஒண்கடலிற் றேனமுதத் ...... துணர்வூறி

இன்பரசத் தேபருகிப் ...... பலகாலும்

என்றனுயிர்க் காதரவுற் ...... றருள்வாயே

தம்பிதனக் காகவனத் ...... தணைவோனே

தந்தைவலத் தாலருள்கைக் ...... கனியோனே

அன்பர்தமக் கானநிலைப் ...... பொருளோனே

ஐந்துகரத் தானைமுகப் ...... பெருமாளே.

4. பத்தியால் யானுனைப் ...... பலகாலும்

பற்றியே மாதிருப் ...... புகழ்பாடி

முத்தனா மாறெனைப் ...... பெருவாழ்வின்

முத்தியே சேர்வதற் ...... கருள்வாயே

உத்தமா தானசற் ...... குணர்நேயா

ஒப்பிலா மாமணிக் ...... கிரிவாசா

வித்தகா ஞானசத் ...... திநிபாதா

வெற்றிவே லாயுதப் ...... பெருமாளே.

5. அபகார நிந்தைபட் ...... டுழலாதே

அறியாத வஞ்சரைக் ...... குறியாதே

உபதேச மந்திரப் ...... பொருளாலே

உனைநானி னைந்தருட் ...... பெறுவேனோ

இபமாமு கன்தனக் ...... கிளையோனே

இமவான்ம டந்தையுத் ...... தமிபாலா

ஜெபமாலை தந்தசற் ...... குருநாதா

திருவாவி னன்குடிப் ...... பெருமாளே.

6. ஆறுமுகம் ஆறுமுகம் ஆறுமுகம் ஆறுமுகம்

ஆறுமுகம் ஆறுமுகம் ...... என்றுபூதி

ஆகம் அணி மாதவர்கள் பாதமலர் சூடும் அடி

யார்கள் பதமே துணைய(து) ...... என்றுநாளும்

ஏறுமயில்வாகன குகா சரவணா எனது

ஈச எனமானமுன(து) ...... என்று ஓதும்

ஏழைகள் வியாகுலமி(து) ஏதென வினாவில் உனை

ஏவர் புகழ்வார் மறையும் ...... என்சொலாதோ

நீறுபடு மாழைபொரு மேனியவ வேலஅணி

நீலமயில் வாக உமை ...... தந்தவேளே

நீசர்கள் தமோ(டு) எனது தீவினையெலாம் மடிய

நீடுதனி வேல்விடும் ...... மடங்கல்வேலா

சீறிவரு மாறவுணன் ஆவியுணும் ஆனைமுக

தேவர்துணைவா சிகரி ...... அண்டகூடஞ்

சேரும் அழகார் பழநிவாழ்குமரனே பிரம

தேவர் வரதா முருக ...... தம்பிரானே.

7. காமியத் தழுந்தி யிளையாதே

காலர்கைப் படிந்து மடியாதே

ஓமெழுத்தி லன்பு மிகவூறி

ஓவியத்தி லந்த மருள்வாயே

தூமமெய்க் கணிந்த சுகலீலா

சூரனைக் கடிந்த கதிர்வேலா

ஏமவெற் புயர்ந்த மயில்வீரா

ஏரகத் தமர்ந்த பெருமாளே.

8. ஏறு மயில் ஏறி விளையாடும் முகம் ஒன்றே,

ஈசருடன் ஞானமொழி பேசும் முகம் ஒன்றே,

கூறும் அடியார்கள் வினை தீர்க்கும் முகம் ஒன்றே,

குன்று உருவ வேல் வாங்கி நின்ற முகம் ஒன்றே,

மாறுபடு சூரரை வதைத்த முகம் ஒன்றே,

வள்ளியை மணம் புணர வந்த முகம் ஒன்றே,

ஆறு முகம் ஆன பொருள் நீ, அருளல் வேண்டும்,

ஆதி அருணாசலம் அமர்ந்த பெருமாளே!

9. இயல் இசையில் உசித வஞ்சிக்கு அயர்வாகி

இரவு பகல் மனது சிந்தித்து உழலாதே

உயர் கருணை புரியும் இன்ப கடல் மூழ்கி

உனை எனது உளம் அறியும் அன்பை தருவாயே

மயில் தகர் கல் இடையர் அந்த தினை காவல்

வனச குற மகளை வந்தித்து அணைவோனே

கயிலை மலை அனைய செந்தில் பதி வாழ்வே

கரி முகவன் இளைய கந்த பெருமாளே.

10. அகரமு மாகி யதிபனு மாகி

யதிகமு மாகி ...... அகமாகி

அயனென வாகி அரியென வாகி

அரனென வாகி ...... அவர்மேலாய்

இகரமு மாகி யெவைகளு மாகி

யினிமையு மாகி ...... வருவோனே

இருநில மீதி லெளியனும் வாழ

எனதுமு னோடி ...... வரவேணும்

மகபதி யாகி மருவும் வலாரி

மகிழ்களி கூரும் ...... வடிவோனே

வனமுறை வேட னருளிய பூஜை

மகிழ்கதிர் காம ...... முடையோனே

செககண சேகு தகுதிமி தோதி

திமியென ஆடு ...... மயிலோனே

திருமலி வான பழமுதிர் சோலை

மலைமிசை மேவு ...... பெருமாளே.

11. வாதினை யடர்ந்த வேல்விழியர் தங்கள்

மாயமதொ ழிந்து ...... தெளியேனே

மாமலர்கள் கொண்டு மாலைகள் புனைந்து

மாபதம ணிந்து ...... பணியேனே

ஆதியொடு மந்த மாகிய நலங்கள்

ஆறுமுக மென்று ...... தெரியேனே

ஆனதனி மந்த்ர ரூபநிலை கொண்ட

தாடுமயி லென்ப ...... தறியேனே

நாதமொடு விந்து வானவுடல் கொண்டு

நானிலம லைந்து ...... திரிவேனே

நாகமணி கின்ற நாதநிலை கண்டு

நாடியதில் நின்று ...... தொழுகேனே

சோதியுணர் கின்ற வாழ்வுசிவ மென்ற

சோகமது தந்து ...... எனையாள்வாய்

சூரர்குலம் வென்று வாகையொடு சென்று

சோலைமலை நின்ற ...... பெருமாளே.

12. தமரு மமரு மனையு மினிய

தனமு மரசும் ...... அயலாகத்

தறுகண் மறலி முறுகு கயிறு

தலையை வளைய ...... எறியாதே

கமல விமல மரக தமணி

கனக மருவு ...... மிருபாதங்

கருத அருளி யெனது தனிமை

கழிய அறிவு ...... தரவேணும்

குமர சமர முருக பரம

குலவு பழநி ...... மலையோனே

கொடிய பகடு முடிய முடுகு

குறவர் சிறுமி ...... மணவாளா

அமர ரிடரு மவுண ருடலு

மழிய அமர்செய் ...... தருள்வோனே

அறமு நிறமு மயிலு மயிலு

மழகு முடைய ...... பெருமாளே.

13. சந்ததம் பந்தத் ...... தொடராலே

சஞ்சலந் துஞ்சித் ...... திரியாதே

கந்தனென் றென்றுற் ...... றுனைநாளும்

கண்டுகொண் டன்புற் ...... றிடுவேனோ

தந்தியின் கொம்பைப் ...... புணர்வோனே

சங்கரன் பங்கிற் ...... சிவைபாலா

செந்திலங் கண்டிக் ...... கதிர்வேலா

தென்பரங் குன்றிற் ...... பெருமாளே.

14. பாதி மதிநதி போது மணிசடை

நாத ரருளிய குமரேசா

பாகு கனிமொழி மாது குறமகள்

பாதம் வருடிய மணவாளா

காது மொருவிழி காக முற அருள்

மாய னரிதிரு மருகோனே

கால னெனையணு காம லுனதிரு

காலில் வழிபட அருள்வாயே

ஆதி அயனொடு தேவர் சுரருல

காளும் வகையுறு சிறைமீளா

ஆடு மயிலினி லேறி யமரர்கள்

சூழ வரவரு மிளையோனே

சூத மிகவளர் சோலை மருவுசு

வாமி மலைதனி லுறைவோனே

சூரனுடலற வாரி சுவறிட

வேலை விடவல பெருமாளே.

15. முத்தைத்தரு பத்தித் திருநகை

அத்திக்கிறை சத்திச் சரவண

முத்திக்கொரு வித்துக் குருபர … எனவோதும்

முக்கட்பர மற்குச் சுருதியின்

முற்பட்டது கற்பித் திருவரும்

முப்பத்துமு வர்க்கத் தமரரும் …… அடிபேணப்

பத்துத்தலை தத்தக் கணைதொடு

ஒற்றைக்கிரி மத்தைப் பொருதொரு

பட்டப்பகல் வட்டத் திகிரியில் …… இரவாகப்

பத்தற்கிர தத்தைக் கடவிய

பச்சைப்புயல் மெச்சத் தகுபொருள்

பட்சத்தொடு ரட்சித் தருள்வதும் …… ஒருநாளே

தித்தித்தெய ஒத்தப் பரிபுர

நிர்த்தப்பதம் வைத்துப் பயிரவி

திக்கொட்கந டிக்கக் கழுகொடு …… கழுதாடத்

திக்குப்பரி அட்டப் பயிரவர்

தொக்குத்தொகு தொக்குத் தொகுதொகு

சித்ரப்பவு ரிக்குத் த்ரிகடக …… எனவோதக்

கொத்துப்பறை கொட்டக் களமிசை

குக்குக்குகு குக்குக் குகுகுகு

குத்திப்புதை புக்குப் பிடியென …… முதுகூகை

கோட்புற்றெழ நட்பற் றவுணரை

வெட்டிப்பலி யிட்டுக் குலகிரி

குத்துப்பட ஒத்துப் பொரவல பெருமாளே.

16. மாலாசை கோப மோயாதெ நாளு

மாயா விகார ...... வழியேசெல்

மாபாவி காளி தானேனு நாத

மாதா பிதாவு ...... மினிநீயே

நாலான வேத நூலாக மாதி

நானோதி னேனு ...... மிலைவீணே

நாள்போய் விடாம லாறாறு மீதில்

ஞானோப தேச ...... மருள்வாயே

பாலா கலார ஆமோத லேப

பாடீர வாக ...... அணிமீதே

பாதாள பூமி யாதார மீன

பானீய மேலை ...... வயலூரா

வேலா விராலி வாழ்வே சமூக

வேதாள பூத ...... பதிசேயே

வீரா கடோர சூராரி யேசெ

வேளே சுரேசர் ...... பெருமாளே.

பத்தித் திருநகை அத்திக்கிறை சத்திச் சரவண முத்திக்கொரு வித்துக் குருபர ...... எனவோதும் முக்கட்பர

மற்குச் சுருதியின் முற்பட்டது கற்பித் திருவரும் முப்பத்துமு வர்க்கத் தமரரும் ...... அடிபேணப் பத்துத்தலை

தத்தக் கணைதொடு ஒற்றைக்கிரி மத்தைப் பொருதொரு பட்டப்பகல் வட்டத் திகிரியில் ...... இரவாகப்

பத்தற்கிர தத்தைக் கடவிய பச்சைப்புயல் மெச்சத் தகுபொருள் பட்சத்தொடு ரட்சித் தருள்வதும் ...... ஒருநாளே

தித்தித்தெய ஒத்தப் பரிபுர நிர்த்தப்பதம் வைத்துப் பயிரவி திக்கொட்கந டிக்கக் கழுகொடு ...... கழுதாடத்

திக்குப்பரி அட்டப் பயிரவர் தொக்குத்தொகு தொக்குத் தொகுதொகு சித்ரப்பவு ரிக்குத் த்ரிகடக ...... எனவோதக்

கொத்துப்பறை கொட்டக் களமிசை குக்குக்குகு குக்குக் குகுகுகு குத்திப்புதை புக்குப் பிடியென ...... முதுகூகை

கோட்புற்றெழ நட்பற் றவுணரை வெட்டிப்பலி யிட்டுக் குலகிரி குத்துப்பட ஒத்துப் பொரவல ...... பெருமாளே.

முத்தைத்தரு பத்தித் திருநகை அத்திக்கிறை சத்திச் சரவண முத்திக்கொரு வித்துக் குருபர ...... எனவோதும்

முக்கட்பர மற்குச் சுருதியின் முற்பட்டது கற்பித் திருவரும் முப்பத்துமு வர்க்கத் தமரரும் ...... அடிபேணப்

பத்துத்தலை தத்தக் கணைதொடு ஒற்றைக்கிரி மத்தைப் பொருதொரு பட்டப்பகல் வட்டத் திகிரியில் ......

இரவாகப் பத்தற்கிர தத்தைக் கடவிய பச்சைப்புயல் மெச்சத் தகுபொருள் பட்சத்தொடு ரட்சித் தருள்வதும் ......

ஒருநாளே தித்தித்தெய ஒத்தப் பரிபுர நிர்த்தப்பதம் வைத்துப் பயிரவி திக்கொட்கந டிக்கக் கழுகொடு ......

கழுதாடத் திக்குப்பரி அட்டப் பயிரவர் தொக்குத்தொகு தொக்குத் தொகுதொகு சித்ரப்பவு ரிக்குத் த்ரிகடக ......

எனவோதக் கொத்துப்பறை கொட்டக் களமிசை குக்குக்குகு குக்குக் குகுகுகு குத்திப்புதை புக்குப் பிடியென ......

முதுகூகை கோட்புற்றெழ நட்பற் றவுணரை வெட்டிப்பலி யிட்டுக் குலகிரி குத்துப்பட ஒத்துப் பொரவல ......

பெருமாளே.

மாணிக்கவாசகர் சுவாமிகள் அருளிச்செய்த திருவாசகம்

(எட்டாம் திருமுறை)

1. பூசுவதும் வெண்ணீறு

பூண்பதுவும் பொங்கரவம்

பேசுவதும் திருவாயால்

மறைபோலுங் காணேடீ

பூசுவதும் பேசுவதும்

பூண்பதுவுங் கொண்டென்னை

ஈசனவன் எவ்வுயிர்க்கும்

இயல்பானான் சாழலோ.

2. முத்திநெறி அறியாத

மூர்க்கரொடு முயல்வேனைப்

பத்திநெறி அறிவித்துப்

பழவினைகள் பாறும்வண்ணம்

சித்தமலம் அறுவித்துச்

சிவமாக்கி எனைஆண்ட

அத்தனெனக் கருளியவா

றார்பெறுவார் அச்சோவே.

3. அத்தனே அண்டர் அண்டமாய் நின்ற

ஆதியே யாதும்ஈ றில்லாச்

சித்தனே பத்தர் சிக்கெனப் பிடித்த

செல்வமே சிவபெரு மானே

பித்தனே எல்லா உயிருமாய்த் தழைத்துப்

பிழைத்தவை அல்லையாய் நிற்கும்

எத்தனே உன்னைச் சிக்கெனப் பிடித்தேன்

எங்கெழுந் தருளுவ தினியே.

4. அம்மையே அப்பா ஒப்பிலா மணியே

அன்பினில் விளைந்தஆ ரமுதே

பொய்ம்மையே பெருக்கிப் பொழுதினைச் சுருக்கும்

புழுத்தலைப் புலையனேன் றனக்குச்

செம்மையே ஆய சிவபதம் அளித்த

செல்வமே சிவபெரு மானே

இம்மையே உன்னைச் சிக்கெனப் பிடித்தேன்

எங்கெழுந் தருளுவ தினியே.

5. பாரொடு விண்ணாய்ப் பரந்த எம்பரனே

பற்றுநான் மற்றிலேன் கண்டாய்

சீரொடு பொலிவாய் சிவபுரத் தரசே

திருப்பெருந் துறையுறை சிவனே

யாரொடு நோகேன் ஆர்க்கெடுத் துரைக்கேன்

ஆண்டநீ அருளிலை யானால்

வார்கடல் உலகில் வாழ்கிலேன் கண்டாய்

வருகஎன் றருள்புரி யாயே.

6. பால் நினைந்தூட்டும் தாயினும்

சாலப்பரிந்து நீ பாவியேனுடைய

ஊனினை உருக்கி உள்ளொளி பெருக்கி

உலப்பிலா ஆனந்தமாய

தேனினைச் சொரிந்து புறம்புறம் திரிந்த

செல்வமே சிவபெருமானே

யானுனைத் தொடர்ந்து சிக்கெனப் பிடித்தேன்

எங்கெழுந் தருளுவதினியே !

7. பண்சுமந்த பாடற் பரிசு படைத்தருளும்

பெண்சுமந்த பாகத்தன் பெம்மான் பெருந்துறையான்

விண்சுமந்த கீர்த்தி வியன்மண்ட லத்தீசன்

கண்சுமந்த நெற்றிக் கடவுள் கலிமதுரை

மண்சுமந்து கூலிகொண் டக்கோவால் மொத்துண்டு

புண்சுமந்த பொன்மேனி பாடுதுங்காண் அம்மானாய்.

8. போற்றிஎன் வாழ்முத லாகிய பொருளே

புலர்ந்தது பூங்கழற் கிணைதுணை மலர்கொண்

டேற்றிநின் திருமுகத் தெமக்கருள் மலரும்

எழில்நகை கொண்டுநின் திருவடி தொழுகோம்

சேற்றிதழ்க் கமலங்கள் மலருந்தண் வயல்சூழ்

திருப்பெருந் துறையுறை சிவபெரு மானே

ஏற்றுயர் கொடியுடை யாய்எனை யுடையாய்

எம்பெரு மான்பள்ளி எழுந்தரு ளாயே.

9. மெய்தான் அரும்பி விதிர் விதிர்த்து

உன் விரை ஆர் சுழற்கு என்

கைதான் தலை வைத்துக்

கண்ணீர் ததும்பி வெதும்பி உள்ளம்

பொய்தான் தவிர்ந்து உன்னைப்

போற்றி சய சய போற்றி என்னும்

கைதான் நெகிழ விடேன் உடையாய்

என்னைக் கண்டு கொள்ளே.

10. நானேயோ தவம்செய்தேன்

சிவாயநம எனப்பெற்றேன்

தேனாய்இன் அமுதமாய்த்

தித்திக்கும் சிவபெருமான்

தானேவந் தெனதுள்ளம்

புகுந்தடியேற் கருள்செய்தான்

ஊனாரும் உயிர்வாழ்க்கை

ஒறுத்தன்றே வெறுத்திடவே.

11. உடையாள் உன்றன் நடுவிருக்கும்

உடையாள் நடுவுள் நீயிருத்தி

அடியேன் நடுவுள் இருவீரும்

இருப்ப தானால் அடியேன்உன்

அடியார் நடுவு ளிருக்கும்அரு

ளைப் புரியாய்பொன் னம்பலத்தெம்

முடியா முதலே என்கருத்து

முடியும் வண்ணம் முன்னின்றே.

12. வழங்குகின் றாய்க்குன் அருளா ரமுதத்தை

வாரிக்கொண்டு

விழுங்குகின்றேன் விக்கி னேன்வினை யேன்என்

விதியின்மையால்

தழங்கருந் தேனன்ன தண்ணீர் பருகத்தந்

துய்யக்கொள்ளாய்

அழுங்குகின் றேன்உடை யாய்அடி யேன்உன்

அடைக்கலமே.

13. இன்று எனக்கு அருளி இருள் கடிந்து

உள்ளத்து எழுகின்ற ஞாயிறே போன்று

நின்ற நின் தன்மை நினைப்பற நினைந்தேன்

நீயலாற் பிறிது மற்றின்மை

சென்று சென்று அணுவாய்த் தேய்ந்து தேய்ந்து

ஒன்றாம் திருப்பெருந்துறை உறை சிவனே!

ஒன்றும் நீ அல்லை அன்றி ஒன்றில்லை

யார் உன்னை அறியகிற்பாரே?

14. கடையவனேனக் கருணையினாற்

கலந்தாண்டு கொண்டவிடையவனே

விட்டிடுதிகண்டாய் விறல் வேங்கையின் தோல்

உடையவனே மன்னும் உத்தரகோச

மங்கைக்கரசே சடையவனே தளர்ந்தேன்

எம் பிரான் என்னைத் தாங்கிக்கொள்ளே.

15. உற்றாரை யான் வேண்டேன்

ஊர் வேண்டேன் பேர் வேண்டேன்

கற்றாரை யான் வேண்டேன்

கற்பனவும் இனி அமையும்

குற்றாலத்து அமர்ந்துறையும்

கூத்தா உன் குரைகழற்கே

கற்றாவின் மனம் போலக்

கசிந்துருக வேண்டுவனே.

16. ஆதியும் அந்தமும் இல்லா அரும்பெருஞ்

சோதியை யாம்பாடக் கேட்டேயும் வாள்தடங்கண்

மாதே வளருதியோ வன்செவியோ நின்செவிதான்

மாதேவன் வார்கழல்கள் வாழ்த்திய வாழ்த்தொலிபோய்

வீதிவாய்க் கேட்டலுமே விம்மிவிம்மி மெய்ம்மறந்து

போதார் அமளியின்மேல் நின்றும் புரண்டு இங்ஙன்

ஏதேனும் ஆகாள் கிடந்தாள் என்னே என்னே

ஈதே எந்தோழி பரிசேலோர் எம்பாவாய்.

17. தந்தது, உன் தன்னை; கொண்டது, என் தன்னை;

சங்கரா! ஆர் கொலோ, சதுரர்?

அந்தம் ஒன்று இல்லா ஆனந்தம் பெற்றேன்;

யாது நீ பெற்றது ஒன்று, என்பால்?

சிந்தையே கோயில் கொண்ட எம்பெருமான்!

திருப்பெருந்துறை உறை சிவனே!

எந்தையே! ஈசா! உடல் இடம் கொண்டாய்;

யான் இதற்கு இலன், ஓர் கைம்மாறே!